Γεια σας, το όνομά μου είναι Yigit. Είμαι 33 ετών. Εργάζομαι ως λέκτορας σε Πανεπιστήμιο. Στο πανεπιστήμιο, μου ανατέθηκε να εργαστώ και να αναπτύξω κάποια έργα. Αλλά πριν από 4 χρόνια, λόγω μιας πολύ επείγουσας αλλαγής προσωπικού, έπρεπε να παρακολουθήσω ένα μάθημα ιστορίας της τέχνης για μισό εξάμηνο. Ήμουν 29 εκείνη την εποχή και ενθουσιασμένος καθώς αυτή ήταν η πρώτη μου τάξη. Δεν είχα διδάξει ποτέ στο Πανεπιστήμιο. Ήταν μια μικρή ανακούφιση για μένα Να πάω στην τάξη του πρώτου έτους.

Μετά την ημέρα που μπήκα στην πρώτη μου τάξη, άρχισα να χαλαρώνω λίγο περισσότερο. Η παράσταση που θα δείξω εδώ ήταν επίσης σημαντική για την πρόοδό μου στο Πανεπιστήμιο. Έτσι προσπαθούσα να μην κάνω κρίσιμα λάθη.

Αλλά υπήρχε ένα κορίτσι που πάντα συναντούσα μάτι με μάτι κατά τη διάρκεια των μαθημάτων. Το όνομά της είναι Burçin. Ήταν ένα εξαιρετικά έξυπνο και όμορφο κορίτσι που παρακολουθούσε συνεχώς μαθήματα, είχε μια πολύ ισχυρή αλληλεπίδραση μέσα στην τάξη. Με εντυπωσίασε πολύ με την άποψή του για το θέμα, τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε τα προβλήματα και τον τρόπο με τον οποίο βρήκε και διόρθωσε τα λάθη που έκανα.

Μετά από μερικά μαθήματα, δεν μπορούσα να βγάλω τον Burçin από το μυαλό μου πια. Η Burçin ήταν μόνο ένα 19χρονο κορίτσι με ύψος περίπου 1,75, σαν δενδρύλλιο, πολύ όμορφο και χαριτωμένο, που δεν φορούσε μακιγιάζ και βασιζόταν στη φυσική της ομορφιά. Ήταν εξαιρετικά χαριτωμένη με το χλωμό δέρμα και τα σκούρα ξανθά μαλλιά της.

Η σωματική της διάπλαση ήταν τόσο εντυπωσιακή όσο και η ομορφιά της. Τα στήθη της ήταν μεσαίου μεγέθους και σταθερά, οι γοφοί της καμπυλωμένοι και προεξέχοντες. Ο μπουρτσίν με εντυπωσίασε με κάθε τρόπο. Αλλά υπήρχε ένα πρόβλημα, ήμουν παντρεμένος! Πώς θα έβγαζα αυτό το κορίτσι από το μυαλό μου; Πώς θα το έκανα αυτό; Ποτέ δεν ήξερα.

Με αυτές τις σκέψεις στο μυαλό, πήγα στην τάξη μια μέρα. Το μάθημα συνεχίστηκε με τους αμοιβαίους διαλόγους και τις ματιές μας με τον Burçin. Όταν τελείωσε το μάθημα, ενώ καθάριζα το γραφείο μου, ο Μπουρτσίν ήρθε σε μένα με ένα χαμογελαστό πρόσωπο και είπε.

“Πώς είσαι δάσκαλος;” είπε. Του απάντησα με τον ίδιο τρόπο. Προσπαθούσα να φαίνομαι χαλαρή, αλλά ήμουν αδέξια νευρικός μπροστά σε αυτό το κορίτσι δέκα χρόνια νεότερος από μένα. Συζητούσαμε με τον Burçin στο δρόμο για το δωμάτιό μου όπου εργάζομαι.

Από τότε που ήμουν στο Τμήμα Τεχνών, έκανα κάποια γλυπτική, κεραμική και καμβά. Ο μπουρτσίν άκουσε γι ‘ αυτά από κάπου (!) και ήθελε να με ρωτήσει κάτι γι ‘ αυτό. το Μπουρτσίν,

“Αναρωτιόμουν πώς μάθατε τόσα πολλά για μένα χωρίς να με ρωτήσετε;”Είπα. Ο μπουρτσίν δίστασε λίγο και

“Μόλις κοίταξα τη σελίδα του Πανεπιστημίου…” είπε. Ήξερα ότι δεν υπήρχαν τόσες πολλές πληροφορίες σε αυτή τη σελίδα. Ο μπουρτσίν είχε κάνει μια μεγάλη έρευνα για μένα. Με αυτόν τον διάλογο, στριμώχνοντας λίγο τον Μπουρτσίν, ανέκτησα την αυτοπεποίθηση και τη χαρά μου. Η Burçin έσπασε το δεύτερο δοχείο της στο εργαστήριό μου. χαμογελαστό,

“Δεν δαχτυλίδι στο δάχτυλό σας σήμερα!” είπε. Χαμογέλασα και

“Δηλαδή δίνεις τόση προσοχή;”Είπα. Τα μάγουλά της ξαφνικά έγιναν κόκκινα,

“Όχι, μου τράβηξε την προσοχή…” είπε. Μου άρεσαν τα μικρά φλερτ μαζί του έτσι.

Από τη μία πλευρά, σκεφτόμουν τη γυναίκα μου και ένιωσα τύψεις, αλλά από την άλλη πλευρά, δεν μπορούσα να βοηθήσω τον εαυτό μου από αυτά τα φλερτ. Ο Burçin περιόδευσε το εργαστήριό μου και

“Αυτά είναι υπέροχα!”είπε, εντυπωσιασμένος. Τον ευχαρίστησα και συνέχισα να κάνω την ημιτελή δουλειά μου. Ο μπουρτσίν κάθισε επίσης σε μια καρέκλα και με παρακολουθούσε για λεπτά ενώ δούλευα.

Αυτό άρχισε να γίνεται η ρουτίνα μας μετά από λίγο. Όταν ο Μπουρτσίν δεν ήταν στην τάξη, ερχόταν συνεχώς σε μένα και με παρακολουθούσε ενώ δούλευα. Ημέρα,

“Θέλω να κάνω και εγώ κάτι!” είπε.

Είπα, ” θα έχετε ένα μάθημα εργαστηρίου στο δεύτερο έτος σας, τότε θα το κάνετε πολύ…”

“Αλλά το θέλω ήδη. Είναι κακό, η συνήθεια των χεριών μου σχηματίζεται!” είπε.

“Λοιπόν!”Είπα. Ο μπουρτσίν κάθισε μπροστά σε έναν κενό καμβά. Του έδειξα μερικές απλές τεχνικές σχεδίασης και

“Ας ξεκινήσουμε. Σας αφήνω στη φαντασία σας!”Είπα. Επέστρεψα στο γλυπτό που έφτιαξα μόνος μου.

Είχαν περάσει δύο ή τρεις ώρες, μιλώντας για συνομιλία και εργασία. το Μπουρτσίν,

“Αυτό είναι για σήμερα!”Είπα. Πήγε στο Μπουρτσίν και είπε, ” ας δούμε τι έκανες σήμερα;”Είπα.

Όταν κοίταξα τον καμβά, ήμουν δέος. Δεδομένου ότι ο Burçin δούλευε ακριβώς μπροστά μου, δεν μπορούσα να δω τι σχεδίαζε. Ο μπουρτσίν με είχε ζωγραφίσει σε όλο αυτό το χρόνο εργασίας ενώ έφτιαχνα το γλυπτό μου.

“Αυτό … αυτό είναι εκπληκτικό! Ήσουν τόσο καλός στο σχέδιο;”Είπα. Ο μπουρτσίν γέλασε και κούνησε το κεφάλι του. Ο,

“Αν ήσουν, γιατί δεν με σταμάτησες ενώ εξηγούσα αυτές τις απλές τεχνικές σχεδίασης;”Ρώτησα. Μπουρτσίν,

“Εξηγούσες τόσο καλά, δεν ήθελα να διακόψω!” είπε.

Αυτό το κορίτσι είχε βρει κάτι για να με πάρει μετά από όλα όσα συνέβαιναν. Συνειδητοποίησα ότι μου άρεσε πολύ να περνάω χρόνο μαζί του. Συνειδητοποίησα ότι τον περίμενα συνεχώς να έρθει. Νομίζω ότι το φλερτ μας προχωρούσε στο επόμενο επίπεδο. Ποτέ δεν με αποκάλεσε δάσκαλο όταν ήμασταν μόνοι, και πάντα με φώναζε με το όνομά μου…

Μια μέρα, ενώ ο Μπουρτσίν ζωγράφιζε, ήμουν πίσω του και έλεγχα τις πινελιές του και έδειχνα κάποια μέρη. Το να είμαι ακριβώς πίσω του, ακούγοντας το υπέροχο άρωμά του, είχε βαθιά επίδραση πάνω μου. Ήταν δύσκολο για μένα να μην σκύψω και να αφήσω ένα φιλί στο λαιμό του. Μετά από λίγο, παίρνοντας μια βαθιά ανάσα,

“Νομίζω ότι έγινε …” είπα και άφησα το χέρι του. Διαφορετικά, δεν θα μπορούσα να το αντέξω και θα υπήρχαν μη αναστρέψιμα πράγματα. Ο Burçin φαινόταν λίγο δυστυχώς,

“Ευχαριστώ!” είπε. Ήταν σαν να ήταν επίσης ευχαριστημένος με αυτήν την οικειότητα και ήταν λυπημένος που τελείωσε. Επέστρεψα στο γραφείο μου και άρχισα να δουλεύω. αλλά τα χέρια μου έτρεμαν.

Μετά από λίγο, βγήκα έξω για να πάρω ένα τσιγάρο για να ηρεμήσω. Αυτό το κορίτσι με εντυπωσίαζε. Όταν ήμουν μόνος, πάντα σκεφτόμουν να τον ξεφορτωθώ, αλλά όταν ήμουν μαζί του, δεν άντεχα το χαμογελαστό του πρόσωπο και έβαλα όλα τα πανιά μου στο νερό.

Και πάλι, την ημέρα που έχουμε μια μελέτη, το άφησα από το στόμα μου ότι η γυναίκα μου θα πάει στην οικογένειά της για δύο εβδομάδες, και παραπονιέται,

“Ποιος θα μαγειρέψει τα γεύματα τώρα;”Είπα. Νομίζω ότι ο Burçin πρέπει να σκέφτηκε ότι το έλεγα αυτό για να της δώσω ένα μήνυμα.

“Μπορώ να μαγειρέψω για σένα!” είπε. Νομίζοντας ότι αστειεύεσαι, γελάς

“Θα είναι μια χαρά!”Είπα. Αλλά ο Μπουρτσίν ήταν πολύ σοβαρός και

“Μπορώ να έρθω να μαγειρέψω αν με ενημερώσετε τη νύχτα που έφυγε η γυναίκα σας!” είπε. Συνειδητοποιώντας ότι η κατάσταση ήταν σοβαρή,

“Δεν θέλω να κουραστείς!”Είπα.

“Τι εννοείς, είναι χαρά μου! είπε, και μετά, “εννοώ να μαγειρεύω… μου αρέσει να μαγειρεύω!”και πρόσθεσε. Δεν είχα τίποτα να πω, το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να μην του το υπενθυμίσω ξανά. Αλλά Burçin κάθε δύο ημέρες,

“Ελπίζω να σας αρέσουν τα πιάτα μου!”και ζεσταινόταν συνεχώς σε αυτό το θέμα… την ημέρα που έφυγε η γυναίκα μου, είπα στον Μπουρτσίν,

“Η γυναίκα μου έφυγε σήμερα!”Είπα αναγκαστικά…

“Τότε έρχομαι το βράδυ!”είπε με ένα μεγάλο χαμόγελο. ‘Είναι δυνατόν! Κούνησα το κεφάλι μου.

Στην αρχή σκέφτηκα να τον ρίξω βγαίνοντας για φαγητό, αλλά σχεδίαζα να μην το πάρω πολύ μακριά, νομίζοντας ότι σίγουρα θα ήθελε να έρθει στο σπίτι μου τις επόμενες δύο εβδομάδες.

Ήθελα επίσης αυτό, αλλά είχα φόβους. Θα μάθαινε κάπως η γυναίκα μου για αυτό; Θα υπήρχε περισσότερη προσέγγιση μεταξύ του Burçin και εμένα; Φοβόμουν αυτά και πολλά άλλα.

Όταν τελειώσαμε εκείνο το βράδυ, φύγαμε από το πανεπιστήμιο και επιστρέψαμε μαζί στο σπίτι. Ήμουν ενθουσιασμένος. Όταν πάρκαρα το αυτοκίνητο, συμπεριφερόμουν πολύ περίεργα και γρήγορα, σαν να έμπαινα κρυφά κάποιον στο σπίτι.

Άνοιξα την εξωτερική πόρτα του διαμερίσματος και αμέσως μπήκα μέσα. Ο μπουρτσίν με κοιτούσε παράξενα και δεν μπορούσε να καταλάβει την κατάστασή μου. Πήγα στο διαμέρισμά μου στον τελευταίο όροφο και άνοιξα την πόρτα. Πήρα μια βαθιά ανάσα καθώς μπήκα και έκλεισα την πόρτα. Κάλεσα τον Burçin στην αίθουσα και

“Μπορούμε να έχουμε έναν καφέ ο καθένας;”Είπα.

“Θα το κάνω!”είπε, αλλά της είπα ότι ήθελα να φτιάξω τον καφέ μου.

Ανακάτεψα λίγο μέλι και γάλα στον καφέ που είχα παρασκευάσει ειδικά και τον έδωσα στον Μπουρτσίν. Όταν παίρνετε την πρώτη γουλιά,

“Φανταστικό!” είπε. χαμογελαστό,

“Η δική μου εφεύρεση!”Απάντησα.

Αρχίσαμε να συζητάμε με τον Burçin. Για λίγο, ενώ έλεγε τη δική του ιστορία, χάθηκα στη σκέψη, κοιτούσα τον Μπουρτσίν.

Ήταν μπροστά μου, φορώντας ένα μπλουζάκι μέσα σε ένα πουκάμισο που άφησε ανοιχτό, ένα κανονικό τζιν που φορούσε από κάτω, και τα μαλλιά της μαζεύτηκαν άνετα με μια φουρκέτα, χωρίς μακιγιάζ. Ήταν πολύ, πολύ πιο όμορφη από τη γυναίκα μου, που ξόδεψε τόνους χρημάτων για μακιγιάζ, αγόρασε τα πιο κομψά και ακριβά φορέματα και ξόδεψε πολλά χρήματα για την προσωπική της φροντίδα κάθε μήνα.

“Γεια σου! Πού βουτήξατε;”Ήρθα στον εαυτό μου. χαμογελαστό,

“Είσαι όμορφη!”Είπα. Τότε ξαφνικά συνήλθα και είπα, ” Λοιπόν…”, αλλά δεν μπορούσα να συνεχίσω την ποινή μου. Τι θα έλεγα; Αφού ο Burçin τον ευχαρίστησε με ένα ντροπαλό χαμόγελο,

“Επιτρέψτε μου να αρχίσω να μαγειρεύω!”σηκώθηκε. Πήγε στην κουζίνα και τον ακολούθησα για να του πω πού ήταν τα πράγματα.

Ενώ καθόμουν στην καρέκλα στην κουζίνα πίνοντας τον δεύτερο καφέ μου, άρχισε να μαγειρεύει. Φαινόταν εξαιρετικά ελκυστικός όπως ήταν … έκανε τα πάντα τόσο σχολαστικά που ήταν εκπληκτικά σχολαστικός και λεπτομερής. Δεν μπορούσα καν να συγκρίνω τον Μπουρτσίν με τη γυναίκα μου, η οποία έμαθε να σπάει δύο αυγά αφού με παντρεύτηκε.

“Ξέρετε, η γυναίκα μου έμαθε να μαγειρεύει από μένα όταν παντρεύτηκε. Η μητέρα και ο πατέρας του είχαν μάγειρες στο σπίτι. Είμαι πολύ καλός στο μαγείρεμα, αλλά οι άνθρωποι θέλουν να απολαύσουν το μαγείρεμα με τον σύντροφό τους. Ποτέ δεν είχε τέτοιο αίτημα!”Είπα.

“Τότε μπορείτε να με βοηθήσετε αρχίζοντας να κόβετε αυτά τα μαρούλια!” είπε.

“Με χαρά!”Σηκώθηκα από το κάθισμά μου και πήγα στον πάγκο της κουζίνας και άρχισα να κόβω το μαρούλι. Περνούσα υπέροχα με αυτό το κορίτσι. Δεν μαγειρέψαμε πολύ ειδικά γεύματα, αλλά αυτό που φάγαμε εκείνη την ημέρα ήταν το πιο γλυκό γεύμα που έχω δοκιμάσει ποτέ.

Μετά το γεύμα, χύσαμε ένα ωραίο κόκκινο κρασί και πήγαμε στο σαλόνι και κάθισαμε στον καναπέ και αρχίσαμε να κουβεντιάζουμε. Τα συμφέροντά μας ήταν πολύ παρόμοια. Δίναμε συνεχώς ο ένας στον άλλο πληροφορίες για διαφορετικά πράγματα που μας ενδιέφεραν, και τα συζητούσαμε.

Μίλησα με τη γυναίκα μου περισσότερο από ό, τι έκανα κατά τη διάρκεια των δύο ετών του γάμου μου. Σε αυτούς τους λίγους μήνες, μίλησα με τον Burçin.