hotel transylvania Ήταν περασμένες δέκα όταν ξύπνησα το πρωί. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και μπήκα στο σαλόνι. Ο σύζυγός μου έβαλε το μαξιλάρι του και ένα προσεκτικά διπλωμένο φύλλο στον καναπέ στο σαλόνι που τον έστειλα το βράδυ, όπου κοιμόταν, έκανε το πρωινό του στην κουζίνα, έπλυνε τα πιάτα, τα έβαλε. Πήγε στη δουλειά νωρίς όπως κάθε πρωί, φοβούμενος να με ξυπνήσει…
“Τεμπέλικο κάθαρμα…”Σκέφτηκα… “Ο Θεός είναι καθαρός… αν με γαμούσες σαν άντρας αντί να πλένεις δύο πιάτα αλληλογραφίας κάθε μέρα, δεν θα χρειαζόταν να πλένεις πιάτα. Θα ήμουν σκλάβος σου… μαλάκας… πεινάς μια 25χρονη γυναίκα σαν μυελό των οστών, ηλίθια λάσπη…”
Έριξα θυμωμένα το μαξιλάρι στη μία πλευρά, το σεντόνι στη μία πλευρά, πήγα στο μπάνιο. Γέμισα τη μπανιέρα με ζεστό νερό και ξάπλωσα μέσα της. Έριξα το αρωματικό τζελ μπάνιου που έφερε η αδερφή μου, η οποία ήρθε σε άδεια από την Ολλανδία πριν από τρεις ημέρες, και αφρίστηκε καλά το νερό. Απλώνω την αίσθηση της ολισθηρότητας που δίνουν οι αφροί που με καλύπτουν σε όλο μου το σώμα χαϊδεύω χάδι…
Έκλεισα τα μάτια μου. Όπως πάντα, ονειρευόμουν ότι τα χέρια του γαμπρού μου χαϊδεύουν κάθε πλευρά μου. Ενώ σφίγγω τις θηλές μου με τα δάχτυλά μου, νόμιζα ότι πιπιλίζει, οδοντοφυΐας. Το χέρι που χάιδεψε τα πέτρινα στήθη μου, τους μηρούς, το δάχτυλο στο μουνί μου, χάιδεψε την κλειτορίδα μου ήταν το χέρι του αυτή τη στιγμή… Ο όμορφος θείος μου… Ο θείος μου ο Ηρακλής… Ο γαμπρός μου που με κοίταζε πάντα με ενδιαφέρον, εκτίμηση…
Ήρθαν στο μονοπάτι με τα τελευταία μοντέλα αυτοκινήτων τους. Ξεκουράστηκαν για δύο ημέρες στο δικό τους διαμέρισμα στον επάνω όροφο του κτιρίου μας και κουράστηκαν από το δρόμο. Η αδερφή μου, που ήταν λίγο άβολα και ήθελε να δει τη μητέρα μου, δεν μπορούσε να μείνει πολύ,
“Θα πάω στους γονείς μου, θα μείνω εκεί για μια εβδομάδα ή δύο”, είπε. Ο γαμπρός μου βαριόταν στο χωριό, δεν μπορούσε να χαλαρώσει, ήθελε να ταξιδέψει.
“Θα σε αφήσω, θα φιλήσω τα χέρια σου και θα επιστρέψω. Και όταν επιστρέψετε, μπορείτε να καλέσετε, θα έρθω να σας παραλάβω”, είπε στην αδερφή μου…
Ανυπομονούσα την επιστροφή του γαμπρού μου. Με αγαπούσε πάρα πολύ… πηγαίναμε διακοπές μαζί όταν ήμασταν κορίτσια. Και αφού παντρεύτηκα, είδα μέρη που ο σύζυγός μου, που δούλευε για τον κατώτατο μισθό, δεν μπορούσε να πάρει εξαιτίας της. Το διαμέρισμα που ζούσαμε ήταν δικό τους. Μας έδωσαν τον κάτω όροφο για να μην έχω κανένα πρόβλημα, δεν πήραν ενοίκιο.
Μόλις περνούσαμε, δυσκολευόμασταν να βγάλουμε τα προς το ζην, αλλά τώρα η ανικανότητα του συζύγου μου είχε προστεθεί στα προβλήματά μας. Ήταν γαμημένο μία φορά το μήνα, κάθε δύο μήνες, σχεδόν κανένα πρόβλημα… και τελείωσε σε μια στιγμή. Και χθες το βράδυ, όταν δεν μπορούσε να το κάνει, θύμωσα και τον έστειλα στο γυμναστήριο, φοβόταν να πάρει χάπια ή κάτι τέτοιο, δεν ήθελε. Άκουσε ότι υπήρχαν παρενέργειες καρδιακής προσβολής και ούτω καθεξής. Ο δειλός παίρνει scared…to θάνατος…
Όταν σκέφτομαι τον άντρα μου, Δεν θέλω καν να αυνανίζομαι πια. Σηκώθηκα, άνοιξα το ντους, ξεπλύθηκα και έφυγα. Ενώ έβαζα τη ρόμπα μου και στεγνώνω τα μαλλιά μου, άνοιξα την κουρτίνα του κομμωτηρίου και κοίταξα το δρόμο. Μόλις κοίταξα, μια χαρά με γέμισε. Η πολυτελή BMW του γαμπρού μου με Ολλανδικές πινακίδες ήταν κάτω μπροστά από την πόρτα. Είναι εδώ! Ο γαμπρός μου έφτασε!
Στέγνωσα βιαστικά και στέγνωσα τα μαλλιά μου, έκανα το μακιγιάζ μου. Φόρεσα τα μαύρα εσώρουχά μου από κομμένη δαντέλα που έδωσε η αδερφή μου, φόρεσα τη φούστα μου πάνω από το γόνατο, την μπλούζα μου με ανοιχτό γιακά. Έβαλα τις παντόφλες μου με τακούνια, πήρα το κλειδί για το διαμέρισμά τους που είχαμε και έτρεξα στον επάνω όροφο. Άνοιξα την πόρτα ήσυχα. Δεν υπήρχε κανείς τριγύρω. Κοίταξα μέσα από την πόρτα του Δεκέμβρη της κρεβατοκάμαρας, ο γαμπρός μου ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα στο κρεβάτι, κοιμισμένος.
Είχε μόνο ένα ζευγάρι σορτς… Το φαρδύ στήθος του με μικρά μαλλιά κατέβαινε αργά και ανέβαινε καθώς ανέπνεε… Κοίταξα τα χείλη του Δεκεμβρίου, το όμορφο Σκληρό του πρόσωπο, τις μακριές βλεφαρίδες του. Είχε ένα χέρι κουλουριασμένο στον αγκώνα, το χέρι του ήταν στο μαξιλάρι. Οι δικέφαλοι του ήταν τεντωμένοι, οι μύες του φαίνονταν υπέροχοι. Νοέμβριος Ευθεία κοιλιά, μυϊκά πόδια… Οφφ… Πήρα το χέρι μου μπροστά μου μέσα από το λεπτό ύφασμα της φούστας και το χάιδεψα.
Ζήλεψα ξανά την αδερφή μου εκείνη τη στιγμή… Γάμα το γραμματόσημο, άρπαξε αυτόν τον άντρα σαν άγαλμα, Σκύλα… Τι στο διάολο γαμάει την αδερφή μου, αναστέναξα. Το μάτι μου έπιασε το πρήξιμο στο μπροστινό μέρος του σορτς σας. Κινούταν ελαφρώς, το χτύπημα… Ονειρεύεται ή τι;
Ο Διάβολος λέει, γδύσου, πήγαινε στο κρεβάτι με τον κουνιάδο σου… Χάδι χάδι ξυπνήστε τον. Αν ξυπνήσει και με δει σε αυτή την κατάσταση… τι θα έκανε; Με θέλει; Θα ξαπλώσει και θα γαμήσει μια ομορφιά; Ή είναι κουβάδες; Δεν ξέρω… υπάρχει επίσης αμηχανία. Κλήση τρώει μια σκύλα σφραγίδα…
Για να δούμε αν με θέλει; Εντάξει, πάντα λέει ότι του αρέσει, φιλοφρονήσεις, αλλά… Μετά από όλα, ο σύζυγος της αδελφής μου… Αν το ήθελε… Αν είπε Εντάξει… Δεν θα σκεφτόμουν τη μεγάλη αδερφή, την ηθική, την αιμομιξία… Αρκεί να με γαμήσει… Μια φορά… Μια φορά, ακόμα και αυτό είναι αρκετό για μένα…
Κοιτάζοντας τον γαμπρό μου, βρέθηκα να χαϊδεύω και να χαϊδεύω καλά τον εαυτό μου… Κινήθηκε εκείνη την εποχή, γύρισε στο πλευρό του. Φοβόμουν, έκανα ένα βήμα πίσω και πήγα στην κουζίνα. Μάλλον θα ξυπνούσε, έπρεπε να του είχα φτιάξει το πρωινό. Άρχισα αμέσως να δουλεύω ήσυχα.
Είχε περάσει πάνω από μισή ώρα όταν εμφανίστηκε στην πόρτα της κουζίνας με το μοναδικό του σορτς… με κοιτούσε με νυσταγμένα μάτια. Έτσι τον κοίταξα λέγοντας Καλημέρα. Μόλις κοίταξα, το πρησμένο πουλί μπροστά μου τράβηξε την προσοχή μου.
“Έχετε πάρει το πρόβλημα, κουνιάδα, υγεία στο χέρι σας…”είπε όταν είδε το τραπέζι πρωινού που είχα ετοιμάσει…
“Ποιο είναι το πρόβλημα, θείε;”Ήμουν σε θέση να πω. Προσπάθησα να πάρω τα μάτια μου από τον γαμπρό μου και κοίταξα το πρόσωπό του. Είδε που κοιτούσα, τον άντρα… Θεέ μου.…
“Θα κάνω ένα ντους και θα έρθω αμέσως… Συναντηθήκαμε με φίλους τη νύχτα, φτάσαμε ψηλά. Γύρισα σπίτι ενάντια στο πρωί… Θα ξυπνήσω στο ντους.”έτσι πήγε στο μπάνιο.
Λίγο αργότερα, βγήκε φορώντας το παντελόνι του, μυρίζοντας σαμπουάν, κάθισε στο τραπέζι. Είχα στήσει το τραπέζι. Έβαλα το τσάι του, καθίσαμε και ξεκινήσαμε το πρωινό.
“Ευχαριστώ, κουνιάδα! Κάνατε ένα πολύ ωραίο πρωινό!” είπε.
“Ω, τι έκανα, κουνιάδος, καλή όρεξη!Είπα.
Έχουμε πρωινό, πίνουμε τσάι και μιλάμε για τον καιρό, την οικογένεια, τους φίλους. Στη συνέχεια, το θέμα άνοιξε από τον γαμπρό του, επειδή εργάστηκε σκληρά και έλαβε λίγα χρήματα.
“Ω, θείος, ω, Μακάρι να είχα πάει σε κάποιον σε καλή κατάσταση, μόλις τα πάμε καλά!”έλεγα στον γαμπρό μου για τα προβλήματά μου ή κάτι τέτοιο… ο γαμπρός μου επίσης,
“Ω Ρόουζ αχ… Κορίτσι, ήθελες να παντρευτείς αυτόν τον τύπο, αλλιώς θα σε παντρευόμουν με έναν φίλο στην Ολλανδία!” είπε. Τα μάτια μου είναι γεμάτα,
“Ό, τι πεις, έχεις δίκιο, θείε… Ξέρω ότι ήμουν εγώ που το ήθελα αυτό, αλλά Τον αγαπούσα… τότε δεν ήξερα ότι αυτές οι καταστάσεις θα αποδειχθούν έτσι!”
“Τέλος πάντων, μην ανησυχείς για το πρόβλημα των χρημάτων, κουνιάδα, θα το πω στην αδερφή σου, θα σου στέλνει ενισχύσεις κάθε μήνα!”Η στοχαστική χειρονομία του με έκανε ευτυχισμένο και λυπημένο. Δεν μπορούσα να το αντέξω, το άφησα να γλιστρήσει από το στόμα μου, στρίβοντας το λαιμό μου,
“Αχ, μακάρι να ήταν μόνο τα χρήματα, κουνιάδος!”είπα, έμεινα σιωπηλός την τελευταία στιγμή… Ήταν περίεργος, θείος, κοίταξε το πρόσωπό μου,
“Τι άλλο συμβαίνει με σένα;”
Ακόμα κι αν είπα, ” Δεν πειράζει, θείε…”ή κάτι τέτοιο, επέμεινε να του πω. Μου επιτέθηκε. Ήμουν επίσης αναγκασμένος, λίγο ντροπιασμένος,
“Δεν ξέρω πώς να το πω στον θείο, ο γαμπρός σου δεν μπορεί πλέον να κάνει την άλλη δουλειά. Με πλησιάζει μία φορά το μήνα, κάθε δύο μήνες!”Είπα,” άρχισα να κλαίω. Ήταν πολύ έκπληκτος. Αφού πέταξε την έκπληξή του, τράβηξε την καρέκλα του δίπλα στη δική μου και κράτησε το κεφάλι μου και το στήριξε στον ώμο του με μια πατρική συμπεριφορά,
“Εντάξει, Αγάπη μου, Μην κλαις… Θα κάνω ό, τι μπορώ για σένα, για τον άντρα σου, θα το φροντίσουμε! Μην αναστατώνεσαι τόσο πολύ… Αρκετά…”προσπαθούσε να με ηρεμήσει… Τα δάκρυα έπεφταν από τα μάτια μου, αλλά από τη μία πλευρά, το πρήξιμο στο μπροστινό μέρος της φόρμας του κάτω τράβηξε την προσοχή μου. Ήμουν σε μια πολύ περίεργη κατάσταση. Το κεφάλι μου είναι στον ώμο σου, τα πόδια μας αγγίζουν το ένα το άλλο, η γλυκιά μυρωδιά των ανδρών κάνει τον πόλο της μύτης μου να πονάει. Είμαστε τόσο κοντά… Άρχισε να χαϊδεύει τα μαλλιά μου, έλιωσα,
“Εντάξει, κουνιάδα, μην κλαις πια, αγαπητέ!”είπε ξανά με αυτή την ηρεμιστική φωνή… Αποσύρθηκα αργά, αλλά καθώς αποσύρθηκα, βρισκόταν ξανά στον κόκορα του, σηκώθηκε στο πρήξιμο μπροστά στα μάτια μου.
“Θα φρεσκάρω το τσάι, θείε…”Σηκώθηκα λέγοντας. Έφερα το τσάι και κάθισα ξανά.
Πίναμε το τσάι μας χωρίς να μιλάμε. Για λίγο, δεν υπήρχε ήχος από αυτόν, ούτε από μένα… τι περνούσε από το μυαλό του, αν ήξερα μόνο… Του είπα την κατάστασή μου, την αγνή μου φύση, γι ‘ αυτό σου έγραψα… το γράμμα μου. Το πουλί του άντρα μου δεν σηκώνεται, δεν μπορεί να με γαμήσει. Είπε ότι θα το φροντίσει. Δεν θα στεναχωρηθώ. Ποια θα μπορούσε να είναι η θεραπεία για αυτό… δεδομένου ότι ο σύζυγός μου δεν μπορεί να σηκώσει το πουλί του… δεν θα έπρεπε να μου βρεις μια θεραπεία, κουνιάδε; Αν μου κάνεις μια χάρη… Κοίτα, είμαστε μόνοι στο σπίτι… Ένα εσύ, ένα εγώ… Οφφ… Κουνιάδος… Ω κουνιάδε… Τέλος,
“Κουνιάδα, δεν καταλαβαίνω, νεαρέ, τι συμβαίνει με αυτόν τον τύπο; Και όταν ήρθε στη λέξη, κανείς δεν το κάνει καλύτερα από αυτόν!”είπε. Αναστέναξα,
“Έτσι είναι, γαμπρός… Κάνει τα πάντα με λόγια, αλλά δεν υπάρχει εκτέλεση!Είπα. Κοίταξε το πρόσωπό μου,
“Και πώς το αντέχεις, κουνιάδα; Λοιπόν, αν δεν κάνω την αδερφή σου για δύο μέρες, θα πάρει πάνω μου, θα με επιπλήξει τρομερά!” είπε.
“Τι μπορώ να κάνω, κουνιάδος; Πρέπει να προσπαθήσω να αποδεχτώ τη μοίρα μου. Δεν μπορώ να το αντέξω, αλλά πρέπει να το κάνω με παιδιά που περνούν στο δρόμο και να είναι σκύλα; Πόσο τυχερή είναι η αδερφή μου που σε παντρεύτηκε! Μακάρι να ήμουν εγώ αντί για την αδερφή μου!”τότε τα μάτια μου γέμισαν ξανά, άρχισα να κλαίω… Είναι απαλά φωλιασμένο δίπλα μου και πάλι,
“Μην κλαις, αγάπη μου, αν θέλεις…”είπε και έμεινε σιωπηλός, δεν μπορούσε να βγάλει την υπόλοιπη πρόταση. Κοίταξα ψηλά και κοίταξα το πρόσωπο του γαμπρού μου. Μου φάνηκε σαν να ξεπλύθηκε το πρόσωπό του… Θεέ μου… Ή μήπως είναι; Κοίταξα στα μάτια σου,
“Ναι, γαμπρός, εγώ;”Ήμουν σε θέση να πω.
Είπε, ” αν θέλεις…”αλλά είχε κολλήσει και δεν μπορούσε να τελειώσει την πρόταση. Αλλά με κοιτούσε έτσι… έψαχνε τόσο σκληρά, ήξερα τι εννοούσε αμέσως,
“Πώς δεν θα μπορούσα, γαμπρός; Έχουν περάσει ακριβώς τρεις μήνες από τότε που άγγιξα το χέρι του γαμπρού σου!”και ξαφνικά κόλλησα στα χείλη του.
Στην αρχή, ήμασταν και οι δύο φοβισμένοι και ντροπαλοί όταν φιλήσαμε. Αλλά μετά από 4-5 λεπτά, ο γαμπρός μου με φιλούσε σαν τρελός. Έριξε το χέρι του πάνω από την μπλούζα μου στα στήθη μου, συμπίεσε τα πέτρινα στήθη μου στις παλάμες των χεριών του. Φώναξα με ευχαρίστηση.
“Ω κουνιάδα του… Αυτά είναι πιο απότομα, μεγαλύτερα από το στήθος της αδερφής σου… Πόσο καιρό παρηγορώ τον εαυτό μου με το όνειρό τους! είπε ” και έβγαλε την μπλούζα μου με μια κίνηση. Απελευθέρωσε τα στήθη μου από το σουτιέν δαντέλας μου και άρχισε να γλείφει, να πιπιλίζει. Έτσι έβαλα τα χέρια μου ανάμεσα στα μαλλιά του γαμπρού μου, πιέζοντας το αποκεφαλισμένο κεφάλι του στο στήθος μου,
“Ωχ… Ξέρεις, θείε, πόσες φορές έχω αγγίξει τον εαυτό μου να σκέφτομαι και αυτή τη στιγμή! Πάντα ήσουν το όνειρό μου, πάντα ήσουν δικό μου, πάντα σε ήθελα!”γκρίνιαζα και μουρμούριζα ενώ τα στήθη μου φιλιόντουσαν και μύριζαν… Από τη μία πλευρά, έβαλε το χέρι του κάτω από τη φούστα μου, έσφιξε συχνά τους φαρδιούς γοφούς μου, χάιδεψε το μουνί μου πάνω από τα εσώρουχά μου, χάιδεψε.