πιο δυνατός μαζί σου έντονα Αφού σπούδασα στο πανεπιστήμιο στο Yozgat, βρήκα δουλειά και δεν επέστρεψα αμέσως στην Κωνσταντινούπολη. Ως άτομο που καταλαβαίνει τις επιχειρήσεις βιβλίων λογαριασμών σε μια ιδιωτική εταιρεία, έτρεχα για κάθε δουλειά. Δεν κέρδιζα πολλά, αλλά είχα ακόμα κάποια χρήματα για ενοίκιο και άλλα έξοδα. Το ενοίκιο προέρχεται επίσης από το πατρικό σπίτι κληρονομιάς στην Κωνσταντινούπολη. Η πρόθεσή μου ήταν να εξοικονομήσω χρήματα εδώ, να επιστρέψω στην Κωνσταντινούπολη και να βρω δουλειά εκεί. Ποια, στο τέλος μερικών ετών, είχα αρκετά χρήματα.
Άφησα τη δουλειά μου δύο εβδομάδες πριν από την ημερομηνία αναχώρησής μου, αποχαιρέτησα τους γνωστούς μου. Ήθελα να αποδομηθώ και να χαλαρώσω λίγο μετά την πολυάσχολη επαγγελματική μου ζωή και πριν από τη διαδικασία αναζήτησης εργασίας, η οποία θα είναι ακόμη πιο έντονη. Δεν θα ήμουν τόσο άνετα στην Κωνσταντινούπολη. Δεν είχα δει πολλά πρόσωπα γυναικών σε αυτή την πόλη όπου είχα περάσει περίπου πέντε χρόνια μετά το Πανεπιστήμιο. Δεν θα μπορούσα να πάρω μια φίλη ή να καλέσω έναν συνοδό, γιατί αν το άκουσα, θα με έδιωξαν από το σπίτι. Ως ξένος σε μια τόσο συντηρητική πόλη, ήδη ξεχώρισα αρκετά. Γι ‘ αυτό συνήθιζα να πηγαίνω σε ιστότοπους pørnø στο διαδίκτυο και να παρακολουθώ ταινίες και να πυροβολώ 31 συχνά και ήμουν καυλιάρης όλη την ώρα.
Στις αρχές αυτής της εβδομάδας, η πόρτα μου χτυπήθηκε, ήταν η Nazmiye Hanim, που ζούσε στον επάνω όροφο. Ο σύζυγος και η σύζυγος ήταν πολύ συντηρητικοί, συντηρητικοί άνθρωποι. Ο σύζυγός της ήταν ένας Φαρδιά τύπος με ένα κρανίο. Η κυρία Nazmiye ήταν πάντα μια γυναίκα με ένα φύλλο. Όλα αυτά τα χρόνια που κάθομαι εδώ, δεν με χαιρέτησαν καν σωστά. Αλλά τώρα στεκόταν μπροστά μου μόνος, Ναζμίε Χανίμ. Μέσα από το πέπλο του μαύρου φύλλου της που κάλυπτε το πρόσωπό της, η λάμψη των φουντουκιών ματιών της διαρρέει.
Ανταλλάξαμε χαιρετισμούς στα πόδια μας, είπε ότι είχε έρθει με την πρόθεση να πει αντίο και έκανε Ασούρα, ζήτησε να μπει. Ήμουν έκπληκτος, αλλά δεν μπορούσα να αρνηθώ, “φυσικά είσαι!Είπα. Πήρε τις παντόφλες της και εν τω μεταξύ η λευκότητα των γυμνών ποδιών της χωρίς κάλτσες, ορατή από κάτω από το μαύρο Σεντόνι της, τράβηξε την προσοχή μου. Δεκέμβριος Σηκώθηκε αργά, μόλις έφαγα πρωινό. “Το τσάι είναι ζεστό, να γεμίσω ένα;όταν ρώτησε, είπε, ” ναι, όπως θέλεις …”. Ακουγόταν ταραγμένος. Τι έκανε μια τέτοια γυναίκα στο σπίτι ενός άντρα σαν κι εμένα;
Γέμισα το τσάι σου και το έβαλα στο τραπεζάκι του καφέ. Τα πόδια της χωρίς κορδόνια είχαν εξαφανιστεί κάτω από τις φούστες του μακριού και φαρδιού σεντονιού της. Μόνο τα μάτια της και το βαμβακερό λευκό χέρι που κρατούσε το φλιτζάνι τσαγιού ήταν ορατά. Έπινε το τσάι της χωρίς να σηκώσει το κάτω μέρος του πέπλου της και να μου δείξει το στόμα της. Έβαλα την Ασούρα που έφερε στο τραπέζι. Πίνοντας το τσάι του, είπε, ” δεν θα γευτείς την Ασούρα μου;”ρώτησε. “Χα, με συγχωρείτε!”έτσι πήρα ένα κουτάλι και ήρθα.
“Το έκανα τις προάλλες, αλλά δεν σκέφτηκα να σας το φέρω, λυπάμαι…”είπε σαν παράπτωμα. “Τι εννοείς!Είπα. Η Ασούρα της ήταν πολύ όμορφη, η έντονη ζάχαρη και τα καρύδια σε αυτό έκαναν τον ενθουσιασμό μου και καυλιάρης εκείνη τη στιγμή χτύπησε το ταβάνι. Ήταν ένα μεθυστικό συναίσθημα να είμαι στην ιδιωτικότητα αυτής της εμπιστευτικής γυναίκας σχεδόν της ίδιας ηλικίας με εμένα και των οποίων οι προθέσεις ήταν ασαφείς. Κοιτούσε ντροπαλά το έδαφος, αριστερά και δεξιά. Προσπαθήσαμε να μιλήσουμε αδρανώς για λίγο. “Θυμάσαι την κόρη μου;”ρώτησε αργότερα.
“Έτσι, λυπάμαι για την απώλειά σας ξανά. Τι έπαθε;”Ρώτησα. “Καρδιά. Μια κόρη μας είχε πεθάνει πριν για τον ίδιο λόγο. Είχα επίσης μια αποβολή μερικές φορές στο μεταξύ. Δεκέμβριος” είπε. Ήμουν έκπληκτος που μου είπε αυτά τα πράγματα. “Λυπάμαι που σας υπενθυμίζω αυτές τις αναμνήσεις!Είπα. “Δεν χρειάζεται να ζητάς συγγνώμη… ο σύζυγός μου Μουτζαχίντ και ο θείος μου είναι τα παιδιά μας. Μακάρι να μην είχαμε παντρευτεί Δεκ από καιρό σε καιρό. Αλλά έπρεπε να είναι έτσι από την αρχή, το ξέρω και αυτό…”είπε.
Το περιστατικό έγινε κατανοητό. Ως αποτέλεσμα της ενδογαμίας, τα παιδιά τους γεννήθηκαν άρρωστα ή είχαν αποβολές. “Και τώρα θέλει να έχει ένα άλλο παιδί, αλλά προφανώς αυτό το παιδί θα γεννηθεί επίσης άρρωστο. Δεν θέλω. Αλλά δεν έχω τη δύναμη να αντέξω πια. Άρχισε να με απειλεί… λέγοντας ότι αν δεν δεχτώ και δεν μπορώ να μείνω έγκυος, θα με χωρίσει και θα παντρευτεί την αδερφή μου. Αυτό είναι το έθιμο μας… οι χήρες δεν έχουν δικαιώματα σε εμάς, οι γονείς μου, οι αδελφοί μου Δεν με δέχονται, δεν θα με πάρουν ακόμα κι αν επιστρέψω σπίτι. Και δεν έχω πουθενά να πάω, είμαι απελπισμένος …”είπε. Κράτησε το κεφάλι του κάτω, τα μάτια του περιπλάνηση στο χαλί, όπως ο ίδιος είπε αυτά τα πράγματα.
“Είναι πραγματικά ένας μεγάλος πόνος… Λυπάμαι για σένα. Αλλά τι σχέση έχει αυτό με μένα;”Ρώτησα. Με τον ίδιο τρόπο, άρχισε να μιλάει χωρίς να σηκώνει καθόλου το κεφάλι του: “αδελφός Χαλίτ… Δεν αντέχω πια αυτή την απελπισία, την αδυναμία… Μοιάζεις με τον άντρα μου, είσαι ανύπαντρη, και φαίνεται να έχεις τον ανδρισμό σου στη θέση του. Το πιο σημαντικό, δεν θα έρθετε ποτέ ξανά εδώ… Επιτρέψτε μου να είμαι θύμα, να με πάρει έγκυος, αυτή είναι η μόνη σωτηρία μου… Θα σώσετε και εμένα, το μελλοντικό μου παιδί και τον αδερφό μου. Η αδερφή μου δεν είναι ακόμη 18. Εξάλλου, αν την παντρευτεί ο Μουτζαχίντ, αυτό που πέρασα θα συμβεί και σε εκείνη. Η ζωή του θα καταστραφεί επίσης…”είπε.
Ήταν μια πολύ περίεργη πρόταση, φαινόταν σαν ένα αστείο, αλλά η δειλία και η σοβαρότητα της γυναίκας ήταν εμφανής από κάθε κίνηση της. Ήμουν έκπληκτος. “Λυπάμαι, το έκανα λάθος; Λοιπόν, πώς έτσι; Θέλετε να έχετε μια σχέση μαζί μου, θέλετε να έχετε παιδιά μαζί μου;”ρώτησα, τραυλίζοντας.
“Ναι, δεν έχω άλλη επιλογή. Δεν θέλω να μείνω έγκυος με τον άντρα μου. Είμαστε συγγενείς τελικά, δεν μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό. Πόσες φορές έχω τρέξει μακριά όταν θέλετε να βάλετε το χέρι σας πάνω μου, λέω ότι δεν θέλω. Με χτύπησε για αυτό μερικές φορές, αλλά δεν είμαι αυτός που ξυλοκοπήθηκε. Δεν θέλω να γεννήσω ένα άρρωστο παιδί. Είμαι πρόθυμος να δώσω τα πάντα για ένα υγιές μωρό. Αν ήμουν απελπισμένος, θα καταφεύγω ποτέ σε κάτι τέτοιο;” είπε.
Αναρωτιέμαι αν με κορόιδευε, Κα Ναζμίγιε, ή αν προσπαθούσε να με ξεγελάσει φεύγοντας. Όταν το είπα αυτό, κοίταξε ψηλά και είπε με τρεμάμενη φωνή: “ήρθα απλώς να ζητήσω βοήθεια από εσάς ως απελπισμένη γυναίκα. Σας το είπα αυτό καταφεύγοντας στις καλές σας προθέσεις. Γιατί θα έχω οποιαδήποτε πρόθεση να κάνω διασκέδαση ή να παίζω παιχνίδια. Αν δεν θέλεις, θα φύγω!”είπε και σκόπευε να σηκωθεί. “Παρακαλώ καθίστε, παρακαλώ. Θα παραδεχτείτε ότι αυτό δεν είναι φυσιολογικό. Με συγχωρείτε…”όταν είπα,” φυσικά ξέρω ότι δεν είναι φυσιολογικό!” είπε.
Σκέφτηκα την προσφορά σας σιωπηλά, αφενός, υπήρχε πόσο ανήθικη ήταν αυτή η δουλειά, ο κίνδυνος να καταλάβει ο σύζυγός της τι είχε συμβεί, η υποχρέωση να εμπιστευτώ το δικό μου παιδί, που θα γεννηθεί, σε αυτούς τους ανθρώπους. Από την άλλη πλευρά, υπήρχε η οδυνηρή κατάσταση της γυναίκας, το μέλλον της οικογένειας και της αδελφής της και η πιθανότητα να έχει μια ανέγγιχτη γυναίκα εκτός από τον σύζυγό της, ο οποίος δεν αγοράστηκε με χρήματα σε αυτή την πόλη που μοιάζει με έρημο. Δεν θα ήταν καν δυνατό για μένα να αγγίξω ξανά μια γυναίκα σαν την Κα Nazmiye σε όλη μου τη ζωή.
“Είσαι σίγουρος;”Ρώτησα. Η απάντησή του ήταν ξεκάθαρη: “είμαι σίγουρος. Το σκέφτομαι εδώ και πολύ καιρό. Απλά δεν ήξερα με ποιον θα μπορούσα να το κάνω. Είχα υποψηφίους για πατέρες στο κεφάλι μου, αλλά ήταν όλοι άνθρωποι που γνώριζε ο σύζυγός μου. Δεν ήταν δυνατό για μένα να κάνω κάτι τέτοιο μαζί τους. Την τελευταία φορά που άκουσα ότι φεύγεις από εδώ, μπήκες στο μυαλό μου. Συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να βρω έναν καλύτερο υποψήφιο από εσάς. Γνωρίζω την αμαρτία που θα διαπράξω, αλλά φοβάμαι ότι αν χάσω μια τέτοια ευκαιρία, το επόμενο παιδί ή η αδερφή μου θα με ρωτήσουν για αυτό από την άλλη πλευρά …”είπε. Όταν τελείωσε να μιλάει, η φωνή του ήταν σε κατάσταση δακρύων, ίσως έκλαιγε, δεν μπορούσα να δω γιατί τα μάτια του ήταν πολύ λυγισμένα.
Συνέχισα να το σκέφτομαι για λίγο. Πώς ήταν αυτό που ήθελε; Ζω εδώ όλα αυτά τα χρόνια, αλλά έχουμε δει ο ένας τον άλλον μόνο μερικές φορές. Και ήθελε να κάνει παιδί με έναν άντρα που είχε δει μόνο μερικές φορές, τον Ναζμίε Χανίμ. Οι εμπειρίες του είχαν σκοτεινιάσει τα μάτια του και τον ανάγκασαν να πάρει αυτή την απόφαση. Ήταν πρόθυμος να πληρώσει για την αμαρτία που θα διέπραττε.
Όταν κοίταξε ψηλά, είδα δάκρυα στα μάτια του. Καθώς τα σκούπιζε με το χέρι του, περίμενε την απάντηση που θα έδινα, κοιτάζοντας περίεργα. Στην καρδιά μου (ό, τι θα συμβεί! Είπα,δεν το σκέφτηκα πια. Κούνησα το κεφάλι μου με τρόπο που έδειχνε την αποδοχή μου. Τα δάκρυα μάτια της έλαμψαν τώρα με ευτυχία, ” ο Θεός ευλογεί!”είπε με την τρεμάμενη φωνή του.
“Και πώς θα είναι, πώς θα το κάνουμε;”Ρώτησα. Είχα όνειρα στο κεφάλι μου όταν ρωτούσα αυτό. Νόμιζα ότι επρόκειτο να βάλω τη Nazmiye στο κρεβάτι και να τη γαμήσω σαν τρελή, αλλά η γυναίκα είχε προετοιμάσει το σχέδιό της εκ των προτέρων. Πήγαινε στην κρεβατοκάμαρά μου, γδύνονταν εκεί, ξάπλωνε στο κρεβάτι και με περίμενε. Επρόκειτο να πυροβολήσω 31 έξω, και ακριβώς όταν επρόκειτο να τελειώσω, επρόκειτο να περπατήσω στο δωμάτιο και να τελειώσω σε αυτό.
Αφού ο Nazmiye Hanım μπήκε στο δωμάτιο, ο ενθουσιασμός μου πέρασε από την οροφή. Μπορούσα να ακούσω τον βίαιο χτύπο της καρδιάς μου. Λίγα λεπτά αργότερα, έβγαλα το πουλί μου και άρχισα να γυρίζω 31, δεν είχα γδυθεί. Ήμουν έξω από την πόρτα. Ήμουν κοντά στην εκσπερμάτωση τώρα. Χτύπησα την πόρτα ,” έλα μέσα!”Άκουσα τη φωνή σου.
Μπήκα στο δωμάτιο, η κυρία Nazmiye ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι. Οι κουρτίνες τραβήχτηκαν. Το σώμα της ήταν καλυμμένο από τη σκοτεινή κουβέρτα μου όταν έμεινα. Είχε βγάλει το Σεντόνι του, το είχε βάλει στη γωνία, αλλά είχε βάλει ένα μαύρο σκουφάκι στο κεφάλι του. Το κουλούρι των μαλλιών της ήταν ορατό πίσω από το καπό. Το σχήμα του οβάλ προσώπου του, το οποίο είδα για πρώτη φορά, ήταν πολύ ευχάριστο. Το λευκό δέρμα της ήταν λείο, αν και ήταν καλυμμένο με σεντόνια, ήταν περιποιημένο. Είχε μακριές μαύρες βλεφαρίδες, παχιά και διαμορφωμένα φρύδια. Τον κοιτούσε με φόβο στα μεγάλα φουντουκιά μάτια της.
Έβγαλα το παντελόνι και το κιλοτάκι μου. Μετακόμισα στο τέλος του κρεβατιού, αυτή τη φορά άρχισε να παίρνει τα μάτια του από πάνω μου. Ήταν προφανές ότι δεν ήθελε να δει το πουλί μου, το οποίο δεν είχα ιδιαίτερη πρόθεση να δείξω. Άρχισα να σηκώνω την κουβέρτα αργά. Τα πόδια, οι καρποί και τα πόδια του, που είδαν τον ήλιο ίσως όχι περισσότερο από 4-5 ημέρες το χρόνο, ήταν σαν μάρμαρο. Ήταν Άτριχος, Άτριχος, άψογος.
Καθώς συνέχισε να σηκώνει την κουβέρτα, είπε, “Αρκετά με αυτό που έχετε δει… τελείωνε!” είπε. Κατάπια. Έμεινε στα γόνατά του, το κάτω όριο της κουβέρτας. Άνοιξα τα πόδια του και στις δύο πλευρές με τα χέρια μου. Η κίνησή μου είχε ωθήσει την κουβέρτα λίγο περισσότερο, τόσο πολύ που μπορούσα τώρα να δω τους μηρούς της να ξεχειλίζουν από τη σκληρή επιφάνεια του κρεβατιού, και την πλήρως ξυρισμένη βουβωνική χώρα και το αποκεφαλισμένο μουνί της στο μεταξύ. Δεν υπήρχε ούτε η παραμικρή τρίχα στο σώμα του.
Έσκυψε τα πόδια του από τα γόνατα και τα άνοιξε από τη μία πλευρά στην άλλη. Ωστόσο, ήταν προσεκτικός για να μην ανοίξει πια την κουβέρτα. Έφερα τον κόκορα μου, ο οποίος επρόκειτο να τελειώσει, πάνω από το μουνί της και άρχισε να το τρίβει πάνω και κάτω στο άτριχο ξυρισμένο μουνί της. Το μουνί της Nazmiye δεν ήταν ποτέ βρεγμένο και ταυτόχρονα έτρεμε άσκοπα. Τον πίεζε πολύ. Προσπάθησα μερικές φορές, αλλά δεν λειτούργησε. Δεν μπορούσα να μπω, κάτι σαν κολπίτιδα είχε συμβεί. “Χαλαρώστε, παρακαλώ, ή θα το κάνετε πολύ δύσκολο!Είπα.